Materialet spenner fra norske bedehussanger og salmer til sanger med moderne snitt fra amerikanske vokalgrupper, ifølge korets egen pressemelding. Nådens gåte er en ren a cappella plate hvor korets dirigent Torbjørn Aadland har skrevet mange av arrangementene.

Manna er et kor tilknyttet Bergens Indremisjon, Betlehem. Koret, som feiret tiårsjubileum i fjor, består av ti menn i alderen 25-35 år. De neste månedene vil koret promotere cd-en, særlig i Hordaland. Dersom forsamlinger ønsker besøk av koret, er det bare å ta kontakt, skriver Manna i pressemeldingen, hvor de også oppgir internettadressen www.mannaweb.no.

SAMBÅNDET

FRAMLEIS RAUDT: Karl Johan Hallaråker er glad for den spontane støtta som kom like før jul. Nå håpar han at engasjementet vil halda fram også i det nye året. FOTO: SAMBÅNDET/ARKIV

Av Vilhelm Viksøy

– Eg er glad for den spontane aksjonen vi fekk i desember. Eg takkar alle som bidrog. Nå kom det seint opp mot jul, så eg har god tru på at det vil halda fram og gjerne auka i styrke på nyåret. Eg trur fleire og fleire får augo opp for at skal vi halda oppe eit sterkt misjonsarbeidet i og frå Norge, må Indremisjonen tilførast meir midlar, seier generalsekretær Karl Johan Hallaråker.

Inga auke
Rekneskapsrapporten for utgangen av november syner at han framleis har misjonsfolket med seg. Gjevartala er så godt som identisk med fjoråret, men noko bak budsjettet som la opp til ei auke. Hallaråker skulle gjerne sett at dette faste talet var høgare.
– Eg er glad for at gåvenivået generelt held seg, men eg har i fleire år sagt at skal vi halda oppe det nivået som misjonsfolket forventar med forkynning og rådgjeving, skulle vi helst ha flytta gåvene ein million opp, seier han.

Trongt budsjett
I desse dagar arbeidar han hardt med å få tala i balanse for året som nett har starta. Det fyrste forsøket viste som kjent eit underskot på over 2 millionar. No er tala kraftig justert.
 – Vi har komme ned i ein million i minus. Då har vi barbert bort så godt som alt som ikkje er bunde opp. Skal vi enno meir ned vil det i hovudsak måtta ramma mediesida så langt eg kan sjå.

Forbundsstyret godtok minustala, for andre året på rad, men med ei klar oppmoding om å arbeida hardt for å gjera tala best mogleg i løpet av året.

Trusbudsjett
– Det er jo noko underleg med trusbudsjett og misjonsrekneskap. Gjennom smerte kjem ein oftast til siger. Vi kan ikkje gå med store minus over mange år. Men eg er sikker på at med god støtte frå misjonsvennene og stram styring av økonomien skal vi driva forsvarleg.

– Kor mykje fokus tek dette frå anna arbeid?
Det er klart at med dei opne dørene som vi opplever og moglegheitene til å tilsetja fleire forkynnarar og vera i aktiv utadretta teneste, skulle eg gjerne sett at vi slapp bruka så mykje tid på økonomien. Men eg klagar ikkje. Vi har dyktige medarbeidarar som tek seg mykje av dette.

MINNA CARL FR. WISLØFF: Anfin Skaaheim (til høgre) saman med Finn og Kari, to av barna til Ingrid og Carl Fr. Wisløff.  (FOTO: TORBJØRN GREIPSLAND/KPK)

Av Torbjørn Greipsland

– Wisløff sine førelesingar på Menighetsfakultetet i kyrkjehistorie var glitrande førelesingar – og god underhaldning.
Det sa Anfin Skaaheim på eit seminar på Fjellhaug Skoler nyleg. Det blei halde i samband med at det er  hundre år sidan Wisløff blei fødd. Skaaheims tema var ”Mennesket Carl Fr. Wisløff”.
Skaaheim var blant dei mange teologistudentar som i studietida hadde Wisløff som førelesar. 
– Eg gjekk på alle førelesingane i kyrkjehistorie sjølv om ikkje alle hadde med pensum å gjere. Og på søndagane drog vi gjerne til den kyrkja der Wisløff  preikte, for vi fekk så mykje att for det. Han sa det så enkelt, det blei oppbyggeleg og lærerikt, sa Skaaheim.

Lunsj med studentane
Skaaheim fortalte at Wisløff ikkje var blant dei professorar på Menighetsfakultetet som heldt seg på kontoret i lunsjpausen, men kom ofte ned i kjellaren i lokala i St. Olavsgate for å ete saman med studentane. 
– Studentane flokka seg rundt han, og han gav oss sine kommentarar, til begeistring for nokre, forarging for andre, alt avhengig av kor ein var plassert i det teologiske bildet. Det blei trivelege og interessante stunder, sa Skaaheim.

Til dagbladredaktøren
Dagbladet var ikkje særlig konsis i deira omtalar av norsk kristenliv og Wisløffs rolle.
Skaaheim fortalte at det blei sagt at avisa hadde eitt bilde merka Wisløff. Det blei brukt anten det galdt professor Carl Fr. Wisløff, pastor og forfattar Fredrik Wisløff eller biskop H. E. Wisløff.
Ein gong Wisløff hadde irritert seg over noko avisa hadde skrive, gjekk han ned i redaksjonen og snakka med redaktøren. Han presenterte seg og spurte om dei hadde bruk for ein sportsjournalist?
– Har du greie på sport? spurte redaktøren.
– Nei, men eg har ikkje inntrykk av at kvalifikasjonar er nokon føresetnad, svara Wisløff.
Men sport likte han. Og han tok helst ikkje telefonen når sportsrevyen blei send, ifølgje Anfin Skaaheim.

Forargast
Wisløff ble meir og meir kritisk til utviklinga innan Den norske kyrkja. Ein gong kom ein student innom, han var bekymra for det same. Dei snakka saman ei stund, og Wisløff konkluderte slik:
”Det er godt å kunne forargast saman!”

Opptatt av éin ting
– Da Wisløff fylte 90 år, blei det markert med ei samling der fleire kom med helsingar. Sjølv takka eg han særleg for eit intervju han hadde gitt Vårt Land. Mot slutten av intervjuet fekk Wisløff spørsmål om forholdet til Menighetsfakultetet. Journalisten vona nok på nokre kritiske kommentarar, men Wisløff svara følgjande:
– Eg er opptatt av éin ting, at de lærer studentane å bli glad i Jesus!
Skaaheim avslutta med å seie at nett det var det viktigaste for Wisløff. Og ein viktig lekk i hans kristne engasjement var at han tok initiativet til å etablere eit nettverk av evangeliske studentar verda over, nemleg International Fellowship of Evangelical Students, der Wisløff var president i mange år.
– I dag har denne rørsla arbeid i 150 land og ein halv million studentar er engasjerte i  arbeidet, sa Anfin Skaaheim. KPK.

Av Øystein Lid

Det er Barne- og likestillingsdepartementet sitt Fordelingsutvalg som har vedteke at FAbU ikkje kvalifiserer til statsstønad. Bakgrunnen er at FAbU ikkje tilset folk som lever i strid med organisasjonen sitt verdigrunnlag, nemleg homofilt samlevande.

Stygt åtak.
– Eg vart veldig overraska då eg høyrte om dette, seier Kenneth Foss, daglig leiar i ImF-UNG. 
– Det er eit stygt åtak på den religionsfridomen som me hever så høgt her i Noreg. Det å truga med å ta vekk stønaden til folk som tenkjer annleis, er noko som eg forbinder med heilt andre land, seier han. Foss påpeiker også at regjeringa sjølv nyleg har tilsett ein biskop som står for akkurat same syn på homofili-saka som ImF-UNG.

I Vårt Land laurdag viste avisa til 14 kristne organisasjonar som har eit liknande reglement som FAbU. Men spesielt vart ImF-UNG framheva.
– Fordelingsutvalet meiner ImF-UNG sine vedtekter kan vera i strid med dei nemnde paragrafane i føreskrifta, og at ImF-UNG dermed ikkje har tilskotsrett, siterer avisa utvalet.

Lobby-verksemd.
– Me har vore i kontakt med dei andre organisasjonane som står i faresona, og me er opptekne av at FAbU ikkje skal måtta stå åleine. Dette er noko som utfordrar oss alle. Me kjem til å sloss mot dette, seier Foss. Spesielt trekk han fram lobby-verksemd gjennom Landsrådet for Norges barne- og ungdomsorganisasjoner (LNU) som eit viktig verkemiddel for å motarbeida utspelet frå regjeringa.
– Dette er eit regelverk som er vedteke av regjeringa. Difor må me lyfta dette opp på eit politisk nivå.

Liv og lære.
– Men kva skjer om de misser statsstønaden?
– Då får me ein del økonomiske utfordringar. Men me vil heller det enn å gå på kompromiss med det me trur på. 
– Så det kjem ikkje på tale å endra vedtektene?
– Nei. Det er heilt uaktuelt. Dette handlar om verdiar som vår organisasjonar står for. Det vert heilt feil viss det ikkje skal vera samklang mellom liv og lære.

Ord og handling.
– Men går det ikkje an å endra vedtektene slik at dei oppfyller lovens bokstav, og samstundes bevara sine eigne «husreglar» og praksis?
– Det ville vera umogeleg, og det ville ikkje opplevast godt heller. Det ville vore hyklersk, og ikkje bra for oss som kristen samanhang. Me ynskjer å vera truverdige og seriøse. Viss me på den eine sida skal seia at me trur homofilt samliv er gale, og så velgja folk som lever i mot dette, ville handlingane våre slå ihjel orda våre, seier ein kampklar Kenneth Foss.

I KIRKESTRID: Kretssekretær i Arild Ove Halås i Nordmøre og Romsdal Indremisjon har stengt leirstedet for den lokale sognepresten. (FOTO: SAMBÅNDET/ARKIV)

Av Egill J. Danielsen

Den tilspissede situasjonen har bakgrunn i sogneprest Sindre Stabell Kuløs homoliberale syn. Han forfekter at homofile skal kunne fungere som prester og støtter også den nye ekteskapsloven for homofile.
Kretssekretær Arild Ove Halås i Normøre og Romsdal Indremisjon har markert kretsens syn i media.
– Det er visse spørsmål i den kristne tro som er så viktige for oss, for eksempel dette homofilispørsmålet, at vi må få trekke noen grenser og sikre oss at det som skjer på vårt leirsted er noe vi kan stå bak, sier Halås.

Ikke tillit
Halås viser til homofilispørsmålet og sier at de ikke kan leie ut leirstedet til en konfirmasjonsprest som har en teologisk linje som de ikke har tillit til, og som kanskje vil forkynne noe som er i strid med det Indremisjonen mener. Kretssekretæren oppfordrer også folk til å la være å gå på gudstjenestene til sognepresten i Bud.

Han får full støtte fra ImFs generalsekretær, Karl Johan Hallaråker:

– Vi har gjort det klart at ImF ikke vil samarbeide med homofililiberale prester, eller prester som forfekter andre klart bibelstridige standpunkt. Jeg synes det er underlig når man opptrer med overraskelse over vår holdning. I beste fall er denne overraskelsen falsk tale. Faktum er at denne presten kjente holdningen til Indremisjonen før han kom til Bud i juli. Det var ingen overraskelse at han ikke ville bli møtt med åpne armer, sier Hallaråker.

Generalsekretæren legger til at ImF gjerne stiller opp til samtale med presten om det er aktuelt.
– Men vi kan ikke tilrå folk til å gå til gudstjeneste der man møter bibelstridig forkynnelse og undervisning. Gudstjenesten skal nemleg ikke være dialogmøte, men nådemidlene i funksjon, understreker Hallaråker.

– Dumt og trist
Sogneprest Sindre Stabell Kulø sier selv at det er dumt at indremisjonskretsen ikke vil samarbeide.
– Jeg synes dette er trist fordi det betyr at habile leietakere som har lyst til å drive barne- og ungdomsarbeid i kristen regi blir avskåret fra å leie et slikt sted. Det er dumt at det får slike utslag, sier Stabell Kulø. 

.