Tag Archive for: Hjalmar Hansen

GOLGATA: Hjalmar Hansen skreiv ei rekkje songar om Jesu liding og død på krossen – men sleit med å skrive om oppstoda. Illustrasjonsfoto: Stefan Maderbacher, Pixabay.

Han som song om Golgata

"Derfor synger jeg bare om ham", skriv Leonard Gudmundsen i songen "Jeg vil synge en sang om Jesus". For Hjalmar Hansen var det Golgata som vart det viktigaste ved Jesus å syngja om.

Hansen vart fødd i 1873 og døydde i 1952. Då hadde han etter eigne berekningar rukke å skrive meir enn 800 songar og dikt. Mykje av det var nok poesi skrive ved særskilte høve, men dei beste tekstane lever vidare den dag i dag.

To av dei, Møt ham hver en morgen og Herligste navn som er uttalt på jord, er begge godt kjende i norsk kristenliv.

Men det var reint tilfeldig at Hjalmar Hansen vart poet. Han har sjølv fortald at den første songen han skreiv, var Se, mengden til Golgata iler. Den skreiv han ei natt i 1894. Då var han 19 år gamal og assistent i Frelsesarmeen si forsamling på Grünerløkka i Oslo.

PRODUKTIV: Meir enn 800 songar og dikt skal frelsesoffiseren Hjalmar Hansen ha skrive i løpet av livet sitt. Mange av dei er enno å finne i norske songbøker. Foto: Frelsesarmeens historiske selskap.

Spørsmål frå Gud

Kyrkjelyden hadde i nokre veker også hatt møte på Snarøya kvar sundag ettermiddag. Desse hadde den unge løytnanten ansvaret for. Det kom mange til møta, men ingen bøygde seg og tok imot Jesus. Ein dag sa Hansen sin sjef at om ingen ville bli frelst, såg han ikkje noka meining i å ha desse møta.

Dette vart svært alvorleg for den unge løytnanten som hadde ein lang bønekamp før han la seg til å sove. Midt på natta vakna han, og han kjende at Gud spurte han om han når som helst var viljug til å skrive ned det Gud ga han.

«Ja, Herre», svarte han, sto opp og fann fram blyant og papir.

20 minutt

I løpet av 20 minutt var alle dei tre versa og omkvedet skrive ned. Etterpå greip han Bibelen sin, ba Gud gi han eit ord, slo opp og las: «Han vekte meg, og eg let meg vekke. Eg sto opp, og han gav meg sitt ord».

Det er ikkje noko vers i Bibelen som lyder slik, men Hansen slo seg etter kvart til ro med at dette var noko Gud hadde latt han få «lese» der og då – ei vurdering mellom andre biskop Johan Lunde støtta han i. Det var nok meir ei sjelesørgerisk vurdering enn ei teologisk frå biskopen si side.

Tok imot

Neste kveld vart songen sunge fyrste gongen, og ikkje minst omkvedet hadde ein sterk verknad:

Å, tenk det var allting for meg!

For meg brast hans elskende hjerte

Ja, tenk, det var allting for meg

Fleire gav då til kjenne at dei ville bli kristne, og møta på Snarøya heldt fram vidare.

Golgata
Hjalmar Hansen skreiv mange påskesongar. Desse handla nesten utan unnatak om krossen, om Golgata og om Jesu liding og død.

I 1896 skreiv han Jeg leste at Jesus ble fangen, med same versemålet som Golgata-songen frå 1894. Dei vert også sunge på same melodien. Opphavet til melodien er ein ikkje viss på, men truleg er han anten frå USA eller Sverige.

Krossen er også tema i songen Har jeg en sorg som vil tynge mitt sinn med omkvedet «Her under korset kneler jeg ned». Han skreiv også songar som Jeg elsker de naglede hender, Alltid korset, alltid Jesu død, Til ditt kors igjen, Mest jeg ser deg med tornekronen, Det var korset som dro meg til ham og Enn en gang jeg synge vil om Golgata.

Det er lite å seie på at denne samlinga av songar førte til at han fekk tilnamnet Golgata-songaren.

«Enn en gang»

Den siste av dei nevnte songane har si spesielle forhistorie. Eit år vart Hjalmar Hansen beden om å skrive ein song til Krigsropet sitt påskenummer, og redaktøren meinte dei hadde så mange songar om Getsemane og Golgata frå Hjalmar Hansen frå før. Derfor lydde bestillinga på ein song om oppstoda. Det oppdraget skulle Hansen få slite med.

Han freista verkeleg å skrive om oppstoda, men det lukkast ikkje. Så ringte redaktøren og minna han på at han skulle levere songteksten. Redaksjonen måtte ha han neste dag. Det vart ein kamp i bøn for den unge poeten, og då han reiste seg, forsto han at det nok ikkje vart nokon song om oppstoda denne gongen heller – men i staden Enn en gang jeg synge vil om Golgata.

I bruk

Mange av songane vert sunge i liten grad i dag. Når det gjeld den han skreiv som 19-åring for 130 år sidan, står han i ei rekkje songbøker framleis, mellom anna i bedehusrørsla si songsamling, Sangboken (nr. 285, red.anm.), pinserørslebøkene Maran Ata og Evangelietoner, i Misjonskirken si songbok, Nye Salmer og sanger, i den læstadianske Åndelige sanger og Maran Ata-rørsla sin songbok, Sildigregn.

Så spora etter Golgata-songaren er mange også 72 år etter at han døydde. KPK

Artikkelen er skriven av Nils-Petter Enstad, Kristelig Pressekontor. Redigert for sambåndet.no av Petter Olsen.

Les også: Påskemøter på Straume (22.03.24) Påsken gjennom Peters øyne (21.03.24)

Ein korsets songar

Hjalmar Hansen meinte sjølv han hadde skrive meir enn 800 songar og dikt. Den som blir hugsa best, vart til då den 16 år gamle sonen hans døydde. I år er det 100 år sidan «Herligste navn som er uttalt på jord» vart skriven.

Frelsesoffiseren Hjalmar Hansen levde frå 1873 til 1952. Han høyrde til pionergenerasjonen i Frelsesarmeen og vart frelsesoffiser i 1891, 18 år gammal. Då var det berre tre år sidan Armeen kom til Noreg. Det var pionertid, vekkingstid og nybrotstid.

Han byrja tidleg å skriva songtekstar, og inspirasjonen til desse kom på ulike måtar. Mot slutten av livet sitt gav han ut ei bok med nokre av desse bakgrunnsforteljingane. I Frelsesarmeen vert han først og fremst hugsa som «ein korsets songar», med tekstar om både Golgata og Getsemane.

Den sterkaste forteljinga er nok den om songen «Herligste navn som er uttalt på jord». Det er truleg òg den av songane hans som huskes best framleis. Den eignar seg betre som solosong enn forsamlingssong, og songen blir brukt mykje i gravferder.

Eldste son

PIONER: Hjalmar Hansen vart soldat i Frelsesarmeen berre tre år etter at organisasjonen etablerte seg i Noreg og skrev etter eiga fråsegn meir enn 800 songar og dikt. FOTO: Frelsesarmeen

Ekteparet Ellen og Hjalmar Hansen hadde fem born. Sonen Wilmar var eldst. Vinteren 1920 vart han sjuk. Det var kanskje ein hjernehinnebetennelse, men det kan òg ha vore ein ondarta svulst på hjernen.

Ein dag måtte legen fortelja foreldra at denne tilstanden var det berre éin utgang på. Då var Wilmar tilsynelatande medvitslaus.

Som far var Hjalmar Hansen opptatt av at sonen skulle få «ein god daud» utan for mykje kamp og med vissa om frelsa. Dette bad han om medan han knelte ved senga til guten og heldt handa hans i si. Så merka han eit trykk i handa – kunne det vera at Wilmar høyrde kva han bad om?

– Kjenner du meg, Wilmar? Trykk handa mi dersom du kjenner meg, sa faren.

Eit trykk i handa stadfesta at det var kontakt.

– Trykk handa mi dersom du høyrde kva legen sa.

Nytt trykk.

– Trykk handa mi så hardt du kan dersom alt er i orden mellom Gud og deg, bad Hjalmar Hansen.

Han fekk eit langvarig trykk som svar.

Samtalar

I dei neste åtte dagane var den sjuke guten i stand til å føra samtalar med foreldra, søsken og med pleiepersonalet. Han bad òg om at nokon måtte komma og synga litt for han. Om kvelden den nest siste dagen las foreldra høgt frå Bibelen for han, og dei las songvers dei visste han var glad i.

Den siste dagen han levde, gjorde legen eit lite inngrep for å gjera dei siste timane lettare for den sjuke. Etter operasjonen sat faren ved senga og bad taust til Gud om at guten hans måtte vakna ein gong til. Då guten slo auga opp, såg faren at blikket hadde vorte matt, og utan at han klarte å forhindra det, byrja han å gråta.

– Ikkje gret, pappa. No går eg til Jesus, sa guten. Så lukka han auga for siste gong.

Dei siste timane låg han berre og døste. Faren sat ved sengekanten, heldt guten i handa og kviskra namnet Jesus inn i øyret hans med jamne mellomrom. «Han svarte på det alltid med eit forsøk på å smila og ein lyd som utan tvil var eit forsøk på å uttala namnet Jesus», skreiv Hjalmar Hansen mange år seinare. Slik sat han heilt til dauden kom, og Wilmar gjekk bort «som når eit lys brenner ned».

«Jesus, Jesus»

Då dødskampen var over, klarte ikkje Hjalmar Hansen å få sova. I staden fann han fram penn og papir og byrja å skriva:

«Herligste navn som er uttalt på jord: Jesus, Jesus.

I det er frelse for hver den som tror: Jesus, Jesus.

Det har meg styrket i prøvelsens dal,
det har meg gledet i festsmykket sal.
Det inn i døden min trøst være skal: Jesus, Jesus».

Songen har fire vers. Det siste er prega av inntrykket frå dei siste timane til sonen:
«Hvisk til meg når jeg i søvn faller hen: Jesus, Jesus!

hvisk det igjen og igjen og igjen: Jesus, Jesus!

Det skal forjage alt ondt og alt stygt,
det skal bort jage all redsel og frykt.
I dette navn skal jeg sovne inn trygt: Jesus, Jesus.»

Melodi

Ida Mathisen, kollega med Hjalmar Hansen og god venn av familien, fekk sjå teksten og skreiv ein melodi til den. Den har vorte sunge inn på plate av mellom anna Olav Werner.

Hjalmar Hansen skreiv mot slutten av livet sitt at det hadde vore ønsket til foreldra at Wilmar skulle vorte frelsesoffiser og vunne menneske for Gud når han vart vaksen. «Sånn vart det ikkje. Men det synest som om mange skal bli vunne gjennom den songen som vart skriven ved dauden hans». KPK

Lytt til Per Øyvind Østrem som synger denne sangen.